امروزه شاغل بودن زنان، یکی از مسائلی است که در اجتماع مطرح است و زنان به علل گوناگون به کار و اشتغال روی آورده و حتی مجبور گشته اند علاوه بر مسئولیت های خود در خانه و تربیت فرزندان، مسئولیت های اجتماعی را نیز پذیرا گردند. در اینجاست که ما با قشری به عنوان «زنان شاغل» روبه رو می شویم. افرادی که در دو جبهه مهم یعنی جامعه و خانواده مشغول خدمت و انجام وظیفه می باشند.
منظور از اشتغال، حرفه یا کار است که فرد در عوض آن حقوق یا خدمتی دریافت می کند اشتغال زنان با پیشرفت جوامع، تغییر و تحول پیدا کرده است. ورود ماشین و صنعت بر اشتغال زنان اثر گذاشته و آنان را از مشاغل سنتی به سوی بخش های صنعتی سوق داده است.
بر اساس معیارهای فرهنگی در ایران مردان نانآور خانواده هستند. بسیاری از مشاغل در انحصار مردان است، به ویژه در شرایط بحران اقتصادی. البته مشاغلی مانند پرستاری و آموزش که بیشتر با زنان مرتبط دانسته میشود، استثناء هستند اما در آنها نیز دستمزد نسبتاً پایین است، از دیگرسو احتمال استخدام مردان از زنان در هر دو بخش عمومی و خصوصی بیشتر است.
مشکلات عدیدهای بر سر اشتغال زنان وجود دارد به خصوص در مناطق روستایی، اما در طی سالهای اخیر تلاشهای زیادی نیز از جانب نهادهای دولتی و NGOهای غیردولتی به منظور بهبود وضعیت اشتغال زنان صورت گرفته است که از جمله میتوان به طرح توانمندسازی بانوان روستایی و توانمندسازی مهارتی زنان سرپرست خانوار در سکونتگاههای غیر رسمی اشاره کرد. همچنین با رشد تحصیلات زنان بخش عمده ای از فارغ التحصیلان دانشگاهی که فاقد هرگونه فرصت شغلی بوده را جامعه زنان و دختران جوان را تشکیل میدهد.
زنان سرپرست خانوار:
زنان همسر فوت شده (بیوه)، زنان مطلقـه (اعم از زنـانی که پس از طلاق به تنهایی زندگی میکنند و یا به خانه پدری بازگشته ولی خود امرار معاش میکنند) ، همسران مردان معتاد، همسران مردان زندانی، همسران مردان مفقودالاثر، همسران مردان بیکار، همسران مردان مهاجر و یا متواری، همسران مردانی که در نظام وظیفه مشغول خدمت هستند، زنان خودسرپرست (زنان سالمند تنها) ، دختران خودسرپرست (دختران بی سرپرستی که هرگز ازدواج نکردهاند)، همسران مردان از کار افتاده و سالمند در گروه زنان سرپرست خانوار تعریف میشوند. که جمعیتی در حدود 3.5 میلیون نفر را در کشور دربرمی گیرد.
زنان سرپرست خانوار در طرح تقسیم کار ملی کنترل و کاهش آسیبهای اجتماعی شورای اجتماعی کشور به عنوان یکی از گروههای آسیب پذیر شناخته شده و در این زمینه معاونت امور زنان و خانواده نهاد ریاست جمهوری مطابق بند ت ماده 80 قانون برنامه ششم توسعه مبتنی بر تدوین و اجرای کامل طرح توانمندسازی زنان سرپرست خانوار، ماموریت مستقیم داشته و با مشارکت سایر دستگاه های تاثیرگذار این مهم را پیگیری می نماید.